LOURDES, HET VOELDE WEER ALS THUISKOMEN

LOURDES, HET VOELDE WEER ALS THUIS KOMEN.

Als een bedevaart naar Lourdes jaarlijks op je programma staat voelt het telkens weer als “thuis komen”.  Dat is een ervaring die ik mocht delen met veel pelgrims. Al na vijf minuten is het alsof je niet weggeweest bent. Het voelt zo vertrouwd allemaal.

Onze pelgrims die voor de eerste keer in Lourdes waren proefden iets van een warm bad. Dan kom je ogen en oren tekort om alles in je op te nemen. Lourdes is nl. een plaats waar hemel en aarde elkaar raken.

Het is boeiend om de ervaringen van medepelgrims in je op te nemen. De een vindt de tijd (5 dagen, inclusief reisdagen) te kort, anderen, die voor het eerst een verre reis maakten, hadden na twee dagen al een gevoel van heimwee.

In Lourdes doe je veel indrukken op, sommigen blijven op je netvlies gedrukt staan. Je voelt -tijdens de internationale hoogmis in de Pius X basiliek – dat je deel uitmaakt van de grote wereldkerk, waarin 10.000 pelgrims zich een en verbonden voelen met elkaar en gehandicapten en zieken op de eerste rij zitten/ liggen.

In Lourdes voelt niemand zich gehandicapt. Je wordt al geholpen voordat je iets moet vragen. Mooi om te zien dat jonge mensen een week vakantie nemen om hun gehandicapte medemens de week van hun leven te bezorgen.

Heel vaak gaan in Lourdes de kraaltjes van de rozenkrans door de handen van mensen. Die kraaltjes gaan schitteren zoals een parel kan schitteren in de zon en geven een mooi beeld van hoe God de mens heeft geschapen: naar zijn beeld  en gelijkenis.

Het is – na die dagen intensieve bedevaart, met een openingsviering, een kruisweg, boeteviering, internationale hoogmis, viering met handoplegging, viering aan de grot en lichtprocessie- best een mooi intermezzo om de Pyreneeën in de gaan, op weg naar de Gavernie. En als je dan ook nog stralend weer hebt, zie je de schepping op z’ n mooist. De mens, levend  in harmonie met de schepping, zo moet het God voor hebben gestaan toen hij zijn scheppingswerk begon.

Och, over Lourdes kun je eindeloos vertellen, ieder zijn eigen verhaal en eigen ervaring. Maar uit ieders mond klonk het eensgezind: blij en dankbaar dat ik deze reis heb mogen en kunnen maken. Wat mij betreft smaakt het naar meer.

Pastor Chr. Van Beurden