Wie slaapt er: Jezus of wijzelf? Pastor Chr. van Beurden

WIE SLAAPT ER: JEZUS OF WIJZELF?

Ik weet niet of u zich dat beeld nog herinnert: Paus Franciscus, staande op een leeg Sint Pietersplein. Zijn preek ging over het verhaal van de storm op het meer (Marcus 4, 35-42). De apostelen stonden doodsangsten uit, bang dat het bootje zou vergaan in de hevige storm, terwijl Jezus op de achtersteven rustig lag te slapen. De paus sprak toen ook een indrukwekkend gebed uit: “Wij dachten gezond te kunnen blijven in een zieke wereld. Wij moeten de Heer, die ligt te slapen, wakker bidden”.

Terugkijken op de Coronapandemie: Onze bisschop heeft daar een indrukwekkend boek over geschreven: “Het verdriet van Brabant” met daarin verhalen die je niet koud laten: je verliest je vader en moeder zonder afscheid te kunnen nemen; man en vrouw moeten elkaar loslaten zonder laatste groet, een klooster in Schijndel verloor in een paar weken tijd 10 zusters, het stormde in heel veel gezinnen en dorpen.

Ook toen is vaak die bede uitsproken: “Wij dachten gezond te kunnen blijven in een zieke wereld. Wij moeten de Heer, die ligt te slapen, wakker bidden”. Maar hoe groot was ons vertrouwen op de Heer?  De kerkdeuren stonden weliswaar op een kier en lieten mondjesmaat mensen toe. 1,5 meter afstand … we zagen de bordjes overal. Onze Lieve Heer leek toen zelfs meer afstand te hebben genomen. Aan de storm leek geen einde te komen.

“De Heer wakker bidden omdat Hij ligt te slapen”. Ik hoorde onlangs in het journaal dat er wereldwijd 82 miljoen ontheemden zijn, 82 miljoen mensen, verdreven van huis en haard, op de vlucht voor oorlog en geweld, levend onder erbarmelijke omstandigheden in vluchtelingenkampen. Zij bidden dat niet alleen Jezus wakker wordt, maar dat ook wij wakker worden en niet langer wegkijken.

Niet wegkijken

Als we scherp luisteren naar Jezus horen we Hem telkens zeggen: ”Jullie zijn mijn handen, jullie zijn mijn hart, mijn mond en mijn ogen. Laten we met die ogen naar de wereld kijken.

Ik hoorde pas een noodkreet van een bisschop uit Nigeria: “Mensen, kijk a.u.b. niet weg en bidt dat ook wij in vrijheid ons geloof kunnen belijden en als broeders en zusters in vrede kunnen samenleven. Wij zullen voor jullie bidden dat je de rijkdom van het geloof ook als een echt houvast zult mogen ervaren. Dat geloof is onze voedingsbron.

“De rijkdom van het geloof”.  Hoor je het Jezus tegen zijn leerlingen zeggen:” Waarom ben je zo bang? Ik ben er toch. Heb een beetje meer vertrouwen”. En Hij bracht de storm tot bedaren.

Ik denk dat we allemaal momenten hebben gekend of misschien nog wel hebben, dat we helemaal op onszelf worden teruggeworpen. Het is dan net of je door een lange donkere tunnel loopt zonder een sprankeltje licht. Je ziet niet de helpende hand die vrienden je aanreiken, je voelt je van God en alleman verlaten. Dat gevoel geeft de evangelist Marcus treffend weer in het evangelieverhaal over de storm op het meer..

Ontheemd

Dit verhaal is geschreven toen Jeruzalem in het jaar 70 door de Romeinen met de grond gelijk is gemaakt en het Joodse volk alle grond onder de voeten verloor.  Ook de eerste christenen uit het Jodendom moesten hun heil elders zoeken, ervarend dat ze nergens welkom waren, meer nog vervolgd en opgejaagd werden  omdat ze niet alleen Jood maar ook nog christen waren.

Het verhaal zou ook geschreven  kunnen zijn tijdens de Holocaust, toen miljoenen Joden, Zigeuners, en anders geaarde mensen werden weggevoerd naar de diverse vernietigingskampen om nooit meer terug te keren.

En als we dan het verhaal horen van Titus Brandsma: “Zelfs in mijn cel voelde ik me niet alleen. De Heer week niet van mijn zijde. Hij leefde diep in mij. Ze konden Hem er niet uitslaan.” En dan komt die mooie uitspraak: “Ze kunnen wel mijn lichaam doden, maar niet mijn geest. Die is veilig geborgen in Gods handen.”

“Wij dachten gezond te kunnen blijven in een zieke wereld. Wij moeten de Heer, die ligt te slapen, wakker bidden”. De vraag is nu: wat hebben wij geleerd of afgeleerd van deze pandemie?

Vertrouwen

Als we de Heer wakker bidden en vragen of Hij ook onze ogen opent en ons vertrouwen in Hem versterkt, dan kunnen we sterker uit deze strijd tevoorschijn komen. Dan mogen we zelfs hopen dat het zaad van het geloof dat in ons is uitgezaaid, tot bloei komt en wij zoveel vertrouwen krijgen dat we een  leefklimaat creëren, waarin het minder stormt in een mensenleven, bouwend aan een wereld waarin we elkaar het licht in de ogen gunnen en daarnaar handelen.

En dan mogen we ook met open ogen kijken naar de wereld van nu: hoe gaan wij om met het klimaat? We weten allemaal wat de gevolgen zijn van de klimaatsverandering en de opwarming van de aarde. Nog meer stormen, maar nu met orkaankracht. En wat zien we nog meer: de armste mensen zijn altijd als eerste het slachtoffer en het zijn de laatsten die hulp krijgen. Dat zien we ook nu weer bij de vaccinatie tegen Corona. Ook daar staan ze achteraan in de rij. “Wij denken gezond te kunnen blijven in een zieke wereld. Wij moeten de Heer, die ligt te slapen, wakker bidden”. Moge Hij de storm in ons leven tot bedaren brengen.  Moge mede door ons gebed de wereld in een wat rustiger vaarwater komen.

Pastor Chr. van Beurden